In de aanloop van het raceweekend was er vooral veel aandacht voor het weer. Al twee weken van de voren werd het weer bijna dagelijks bekeken. Regen. Droog, regen, droog, het weerbericht was niet duidelijk en de diverse aanbieders van het weerbericht verschilde van elkaar. Uiteindelijk werd duidelijk dat we een ruime hoeveelheid Spawater konden verwachten. Stiekem hoopte ik op regen, veel regen. Ik voel me prettig in dit soort omstandigheden. Voldoende regenbanden meenemen was dus belangrijk. De afgelopen trainingen en de wedstrijd in Kerpen-Manheim zorgde voor een probleem met mij bekken. Een combinatie van het pak en de stoel zorgde dat ik hierdoor bont en blauw werd, heel erg pijnlijk. In de voorbereiding moest er dus iets gebeuren. Via Michel Martens van Talent United kwam ik in contact met Frank Jol. Frank kwam langs in de werkplaats om mee te denken in de richting van een oplossing voor deze pijnlijke plekken. Een oplossing is belangrijk omdat ik anders meer bezig ben met me schrap zetten als met het rijden van de ideale lijn. Tijdens het brainstormen werden een aantal mogelijke oplossingen besproken die we uiteindelijk in de weken erna hebben uitgevoerd. Dit was uiteindelijk nog een beste klus die op de dinsdag voor vertrek klaar was. Spannend of de aanpassingen zouden helpen om weer volledig vrij te kunnen racen.
Bij aankomst op de kartbaan was het prachtig weer, we hebben nog heerlijk buiten in het zonnetje gegeten. Top, de caravan op zijn plek, tent eraan. We hadden een mooie plek vooraan op de paddock.
Vrijdag:
Half negen was de baan beschikbaar om te trainen en het was zaak de tijd goed te gebruiken. Omdat er een evenement was zou de kartbaan eerder dicht gaan als normaal, om 15:00 al. Dus vroeg op, spullen pakken en klaar zetten. We startte de training met droog weer en het eerste vraag die ik kreeg was natuurlijk, “hoe bevallen de aanpassingen?”. Er was nog een kleine aanpassing nodig, maar dan was alles ook perfect en kon ik me gewoon bezig houden met het racen, YES!
Zoals verwacht kwam de regen snel. Uitstekende voorbereiding dus voor zondag, want de voorspelling was dat het zondag heel erg veel zou gaan regenen. Tijdens de eerste regendruppels probeerde ik op slicks te blijven rijden. Stel dat die situatie zich voordoet tijdens de wedstrijd heb ik in ieder geval geoefend. Dit bleek voor sommige bochten moeilijker dag gedacht. Een aantal pogingen om het juiste rem punt te vinden eindigde op de rand van de grindbak. Geen echte grote schuivers, maar uiteindelijk dus toch de regenbanden eronder en gaan.
In eerste instantie niet direct op regenafstelling neergezet omdat de baan niet heel nat was, maar al snel veranderde we dit naar een volledige regenafstelling omdat de bui echt los barstte. Elke sessie ging ik opnieuw op zoek naar de goede lijn, waar ligt de meeste grip. Elke sessie wijzigde we weer iets aan de afstelling en uiteindelijk had ik de afstelling gevonden waarmee ik de wedstrijd in zou kunnen. Het was een productieve dag.
Zaterdag:
De weersverwachting was droog! Even was er nog de discussie of het wel zin had om te rijden, het zou namelijk niets bijdragen aan de afstelling voor zondag, zonde van de banden en zonde van de brandstof. Toch besloot ik te gaan 
rijden, meters maken is belangrijk en als we er dan toch zijn… omdat we al twee dagen hadden getraind in de vakantie, was er een mooi vergelijk voor de rondetijden. Direct in de eerste sessie was ik al sneller dan de training, het begin was dus goed. Op zoek naar een goede afstelling, waren we door de dag druk met het aanpassen van diverse afstellingen. Zowel aan de tandwielverhouding als aan breedte en de uitlijning. Niet elke aanpassing was succesvol, maar langzaam kwamen we waar we wezen wilde. Tussen de sessies was er tijd voor het aanmelden, ophalen van de wedstrijdbanden en de technische keuring. Nadat alle formaliteiten geregeld waren en de training op z’n eind was, was het zaak om de kart klaar te maken voor zondag. Niet alleen schoonmaken, maar ook zo afstellen als vrijdag. Ik had er zin in, was er klaar voor, kom maar op met die regen!
Zondag:
Het is altijd als je ’s ochtends je bed uit komt, zou het droog zijn of regent het zoals verwacht. Gelukkig was daar geen twijfel over mogelijk, het was nat, heel nat.
Vrije training:
De dag begon slecht. Ondanks een extra controle bleek de ketting niet goed gespannen te zijn en na de eerste bocht lag hij er al af. Balen als een stekker want ik stond in het midden van de baan en moest wachten tot de sessie was afgelopen. Gelukkig geen grote problemen, maar wel een training in de regen gemist. Ik werd met de Quad opgehaald en afgeleverd bij de paddock, snel terug naar de tent en de schade opnemen en zorgen dat dit niet nog 
eens gebeurd.
Kwalificatie:
Meteen bij de start van de sessie ging ik de baan op, zoveel mogelijk minuten pakken. Niet alleen belangrijk omdat ik de eerste training had gemist, maar ook omdat de nieuwe regenbanden de eerste paar rondjes nodig hebben om de goede grip te krijgen. Het eerste laagje is glad en dat moet eraf. Gelukkig vond ik mijn ritme goed en reed ik lekker rond, elk rondje kon ik meer op mijn limiet rijden en bij het binnenkomen werd duidelijk dat ik inderdaad een goede kwalificatie had gereden, de regen past mij wel. Waar ik anders achteraan kwalificeer, had ik nu een mooie 6e plek te pakken, trots! Op naar de race…
Race 1:
Voor aanvang van de race werd duidelijk dat er echt slecht weer op komst was, heel, heel veel regen. Hierdoor werden de wedstrijden met 2 rondes ingekort.
Ik mocht als 6e starten. Bij de start kwam ik redelijk weg, toch verloor ik 1 plek. Aan het einde van het rechte stuk werd ik met een duw rechtdoor gezet. Hierdoor verloor ik weer een plek. Ik zal achter een groepje en inhalen bleek moeilijk. Even van de lijn af betekende meteen een slipper. Bij de eerste poging om in te halen in de haakse bocht raakte ik mijn voorganger en spinde ik. Het duurde een ronde voordat ik de verloren terrein had goed gemaakt en weer achter hem zat. Bij de tweede poging gleed ik weer tegen hem aan, dit keer spinde hij en had ik een plek gewonnen. Ik liep hard in op mijn voorganger Scott en haalde hem ook in. Nu had ik vrij baan en kon ik lekker pushen. Ik trok een gat zodat ik mij niet druk hoefde te maken aan de achterkant, maar aan de voorkant kon ik helaas niet meer aanvallen Ik reed wel de zelfde rondetijden, maar ik had te lang vast gezeten…. Bij de botsing klikte mijn bumper in en dat betekende straf, 5 seconde opgeteld bij de finish. Gelukkig had ik een groot genoeg gat getrokken (5,1 seconde) dat dit mij geen plaats kostte. Ik eindigde uiteindelijk als 8e. Balen van de slippertjes, maar tevreden met het eindresultaat, op naar race 2!
Race 2:
Het weer liet van zich spreken, het zogeheten Spawater viel met bakken uit de hemel en om veiligheidsredenen werd race 2 uitgesteld. In afwachting van wat er komen zou, werd de optie van stoppen wel overwogen. Na een pauze van een half uur werd er besloten toch te starten, maar dat race 3 van de dag zou worden afgelast. Jammer van race 3, maar veiligheid staat voor alles, dus een moeilijke maar goede beslissing van de organisatie.
Omdat ik als 8e was gefinisht mocht ik als 8e starten. Bij de start kwam ik weer slecht weg, en ik verloor toch 1 plekje. In de tweede ronde was er een glijpartij en zodoende kon ik weer een plekje winnen en lag ik weer op de 8e plaats. Ik reed in een treintje met Scott en Bas. De onderlinge verschillen waren zo klein dat inhalen niet wilde lukken. Diverse pogingen gewaagd, ik was super geconcentreerd. Achter een ander rijden zorgde ervoor dat ik slecht zicht had van de spray, maar uiteindelijk haalde ik ze alle 2 in en had ik weer vrij zicht. Ik zag dat er gele vlaggen werden gezwaaid en realiseerde mij dat we afgevlagd waren 😉 Ik eindigde op de 7e plek.
Het was een mooi raceweekend waar van alles gebeurde, de regen bracht me in ieder geval in de competitie, overall was ik 8e geworden. Een mooi resultaat!
Zondag 21 oktober is de laatste race van het kampioenschap op de kartbaan in Genk “Home of Champions”
