Vanwege de samenwerking van de BMC (Belgisch Rotax Max kampioenschap) met het Nederlands Kampioenschap werd er weer eens in Nederland gereden. Het Circuitpark Berghem had de eer. Nu niet een circuit wat mij heel goed ligt. In de voorgaande wedstrijden die ik heb gereden op deze baan was er altijd wel wat aan de hand. In 2016 tijdens het Nederlands Kampioenschap RK1 kwam ik diverse keren in aanraking met anderen en belandde ik uiteindelijk in de bandenstapel om met een gehavende kart de wedstrijd uit te rijden. In 2017 eindigde ik race 3 tijdens het Open Nederlands Kampioenschap 2takt bij de senioren in het ziekenhuis omdat er iemand over mij heen wilde rijden met zijn kart. Altijd zin om te racen, maar deze baan…. Niet helemaal een goede klik. Toch reis ik af met een goed gevoel. Het weer zou vooral regen brengen en daar voel ik mij altijd in thuis, dus kom maar op. Het voordeel van een race in Nederland is dat het “dichtbij” is. We zijn mooi op tijd en hebben alle tijd om de caravan en voortent een goede plek te geven. Het weer was prima, dus nog even een avondje genieten….
Het is druk tijdens de vrijdagtraining. Een vol veld met 36 senior rijders! en vanwege de vakantie is, anders als anders, bijna iedereen al aanwezig op vrijdag. De training verloopt op zich oké, een beetje zoekende naar de juiste afstelling van de kart, maar met wat hulp lukt dit naar het einde van de dag steeds beter. De tijd is behoorlijk, maar ik heb niet het gevoel dat ik op de limiet zit. Reden is dat we de motor niet optimaal afgesteld krijgen. Voor zaterdag spreken we dus af om de trainingsmotor aan de kant te zetten en verder te gaan met de wedstrijdmotor. Het weer is het gesprek van de dag. Vooraf was de voorspelling dat dit het hele weekend regen zou brengen. Vrijdag is een prachtige dag en ook voor zaterdag voorspellen ze misschien voor de middag regen. Kortom, als het droog wordt het weekend hebben we een productieve vrijdag achter de rug.
Zaterdag:
De dag begon droog. De eerste sessie verliep naar wens en we gaan verder waar we vrijdag zijn gebleven. Helaas is dit van korte duur, want als snel begint het te regenen. Omdat de voorspelling is dat het snel droog zal zijn, verwisselen we wel de slick banden naar regenbanden maar laten we de afstelling staan op droog. Dit lijkt lang een goede keuze. Ik voel mij al snel vertrouwd en ondanks dat het echt gevaarlijk glad is, lukt het mij om goede rondetijden te rijden. Na een spinnetje kom ik even binnen voor overleg en ik besluit nog een paar rondjes te rijden. Helaas begint hier de ellende. Bij het opkomen van het rechte stuk verlies ik de controle over de kart en glij ik hard van de baan af. Zwaar balen en een hoop schade. Bij aankomst bij de tent nemen we de schade op en blijkt dat niet alleen de stuurstang en spoorstang krom is, maar ook het frame krom te zijn. Een domper, maar vooral een hoop werk. Inmiddels was mijn oom Dennis aangekomen en die had het zien gebeuren. In een kort overleg verdeelde we de taken en samen gingen we aan de slag. Nieuwe onderdelen halen en naar Montfoort Motorsport om het frame te laten richten. Helaas was er geen baksteun meer te krijgen, maar samen met Dennis lukt het om deze weer “zo goed mogelijk” te krijgen. In ieder geval voldoende zodat het er cosmetisch weer een beetje uitziet. Blij met de hulp, anders was het ons nooit gelukt op tijd klaar te zijn. In de tussentijd heb ik wel een sessie gemist, we zijn nog steeds druk aan het sleutelen. Ook voor de technische keuring zullen we te laat zijn, maar na overleg krijgen we uitstel. 5 minuten voor de laatste sessie staat de kart weer klaar. Hup naar de baan om nog een aantal rondjes te rijden en controleren of alles naar behoren werkt. Helaas is in de haast een wiel niet goed vast gezet en sta ik snel weer langs de kant. Slecht nieuws omdat ik nu “blind” de kwalificatie in moet. Maar eerst nog langs de technische keuring. Gelukkig is hier geen probleem, behalve de plaatst van de transponder, maar die is makkelijk aan te passen.
Kwalificatie:
Met de afstelling van vrijdag moet het gebeuren, de kwalificatie gaat van start en ik kan mijn geen slechtere voorbereiding herinneren. De afstelling is gereden met oude banden en nu sta ik op nieuwe. Ik hoop dat de gok van de afstelling goed uitpakt. Daarnaast, met 36 karts om de baan is het erg druk en zal het van goede timing afhangen of ik de maximale ronde kan rijden. Toch heb ik er heel veel zin in en ben ik erg gemotiveerd. De kart voelt goed en ik probeer vrije ruimte te vinden om te pushen voor mijn snelle ronde, tot 2x toe tref ik iemand voor mij die zich verkijkt op een bocht en mij hindert. Daarna wil het niet meer lukken mijn snelste tijd te verbeteren. Balen! P24, er had nog best een tijd ingezeten die 0,2 of 0,3 seconde sneller is. Maar goed, niks aan te doen. Nu alles nalopen en klaarmaken voor morgen, de wedstrijd en daar is nog alles mogelijk!
Zondag:
Warming up:
De warm up was er vooral om weer vertrouwen te vinden in de kart. De baan is nat en met de crash van gister in mijn achterhoofd, voel ik mij niet helemaal zeker. De afstelling is deze keer wel volledig op regen gezet en dat maakt wel het verschil. Zonder echt heel erg te pushen voelde ik me lekker. Zonder verder heel veel geks te doen heb ik de sessie uitgereden op een 20ste plaats
Pre-finale:
Ik start vanaf p24, niet de plaats waar ik wil starten. Het wordt een natte race, altijd lastig, maar ik neem het vertrouwen uit de warming up mee. De start is lastig, maar ik kom redelijk goed weg. Ik kan direct een paar plaatsen pakken, maar voor de eerste ronde voorbij is heb ik er ook weer een aantal verloren doordat ik meerdere keren van de baan wordt geramt. Ik voel dat mijn kart niet in orde is, maar hij rijdt nog, dus volle bak in de aanval. Met goede snelle rondetijden vecht ik mijn terug naar de staart van het veld en weet ik ook nog een aantal karts in te halen. Helaas spin ik nog een keer door een eigen fout en verlies ik ook weer een paar plaatsen. De tijden die ik rij zijn vergelijkbaar met de top 10, ik heb zelfs even de snelste ronde op mijn naam. Ik weet nog 2 plaatsen te winnen, maar meer als p31 is het niet. Na de race blijkt mijn stuurstang krom, de uitlijning bizar en mijn frame weer krom. Balen, want nu moeten we weer aan de slag om de schade te herstellen, weer een nieuwe stuurstang en weer de kart richten. Ook deze keer lukt het, nu met hulp van opa, om de kart tijdig klaar te hebben voor de finale race. Lang is het twijfelachtig, nat, droog, miezer, nat of toch droog….. Door plotselinge regen bij de mini’s wordt de wedstrijd stil gelegd. Hierdoor hebben we langer de tijd om in te schatten welke afstelling de goede zal zijn. Met nog een laatste moment wijziging moet het hem zo zijn. Ik start van p31 maar neem een positief gevoel mee, op naar de finale!
Finale:
Met een start vanaf p31 heb ik eigenlijk niets te verliezen. Met het vertrouwen van de snelle rondetijden en een agressieve afstelling ben ik super gefocust ga ik er volle bak voor. Vanaf de start heb ik wat moeite met mijn voorbanden en heb ik last van onderstuur. Ik heb wat moeite om de kart in het spoor te houden, maar toch lukt het en kan ik 4 plaatsen winnen. In de 3e ronde merk ik dat mijn banden er zijn en komt de kart voor mijn gevoel tot leven. Ik kan elke bocht aanvallen en ronde na ronde ben ik aan het inhalen. Enorm veel vertrouwen helpt mij met aanvallen en verras ik andere door extreem laat remmen en in gaten te duiken die er eigenlijk niet zijn. In de 4e ronde zet ik een actie in en passeer ik 5 karts, de laatste geeft me echter een duw en ik kom op het vuile deel van de baan. Als ik de kart weer op het goede deel van de baan heb, blijk ik toch nog 2 van de 5 karts achter me te hebben. Elke ronde haal ik in, soms haal ik zelfs 2 karts tegelijk in. Elk rechte stuk duik in weg in mijn stuur en ben en blijf ik jagen, jagen en nog eens jagen. Met het stuur tussen mijn tanden kom ik uiteindelijk als 20e over de streep, maar vlak achter een groep. Na elke wedstrijd is het altijd spannend als het gaat om de straffen. Ook deze wedstrijd is het raak. Ik heb geen straf, maar de karts voor mij hebben diverse straffen ontvangen. Van onsportief rijgedrag tot tijdstraf vanwege ingeklikte voorbumpers. Dit resulteert in een definitieve eindstand waar ik als p15!! wordt geklasseerd. YES! De finale is de race waar de prijzen worden uitgedeeld. Ik sta dan niet op het podium, maar p15 van de 36 is een prestatie waar ik erg trots op ben. Nog meer als je ziet wat ik allemaal voor mijn kiezen heb gehad.
De volgende race is in Genk, 15 september, alweer de laatste van het seizoen. Ik heb er zin in !
