Het was eindelijk zover! Nadat we in november de laatste race hebben gereden duurt de winterperiode lang. Natuurlijk zijn we druk geweest met van alles en nog wat ter voorbereiding. Daarbij hebben we ook de nodige uren getraind. Maar toch gaat er niks boven gewoon keihard racen. Op het scherpst van de snede, wiel aan wiel en soms met een duwtje.
Dit jaar bestaat het team op onze auto uit 3 personen. Tristan, Fabrice en ik. Het hele team bestaat uit 3 auto’s en andere rijden zijn Lenz, Django, Leon, Maarten, Yentl en Mathias. We zijn er allemaal klaar voor!
De dag begint zaterdag vroeg, er worden nog sponsorstickers geplakt op de auto’s en de auto’s worden gekeurd. Alles is zoals verwacht dik in orde en dan starten we om 13.00 uur met de kwalificatie.
Het plan is duidelijk en als team hadden we het goed ingeschat. De ochtend is koud en dus is de baan het snelst. Tristan gaat als eerst de baan op en zet na 5 minuten de snelste tijd neer. Deze tijd is zoveel sneller dat we ook verwachten dat dit de snelste tijd blijft of in ieder geval goed voor de top. Fabrice en ik rijden om het goede gevoel op de pakken en hoeven niet te pushen. Aan het einde van de kwalificatie blijkt dat we het goed hebben ingeschat en hebben we de Pole Position gepakt. Heerlijk, let’s race!
Aan het einde van de middag worden de auto’s nog eens compleet nagekeken en voorzien van nieuwe remblokken, banden en een volle tank brandstof. Klaar voor de race.
Zondag, race dag:
Afgesproken is dat Ik de 1e, Fabrice de 2e en Tristan de 3e stint gaat rijden. Wie de laatste stint doet bepalen we tijdens de race afhankelijk van hoe het gaat. De wedstrijd wordt met een rollende start gestart en mijn start is oké. In bocht 1 word ik schuin achterop geraakt door een andere C1. De start is altijd druk en met zijn alle door de 1e bocht is nog wel eens spannend. Door deze duw verlies ik een aantal posities en maakt de auto een raar en hard geluid, vooral bij het aanremmen.
Bang voor een lekke band doe ik de eerste 3 rondes extra voorzichtig om af te wachten of er echt iets met de auto is of niet. Ik zoek naar de juiste verhouding tussen het voorzichtig rijden maar toch zo snel mogelijk gaan als ik kan. Gelukkig merk ik na 3 rondes dat het geen effect heeft op de auto en ik dus zonder zorgen door kan. Inmiddels lig ik wel 8e en hebben we toch kostbare plekken verloren. Onze strategie is duidelijk. Ik moet een enorm lange stint rijden en daarbij zo veel mogelijk banden en remmen sparen. In mijn stint komen we er wel achter dat we iets te kort kwamen op onze verwachte tijd, Maar de race is lang.
Na 2 uur en 20 minuten rijden is de tank echt leeg. Mijn taak zit erop en ik heb een goeie stint gereden ondanks dat we zijn afgezakt naar P9. Tot op heden mijn langste stint in een wedstrijd en ik kom gesloopt uit de auto. Mijn teammaat Fabrice rijd de 2e stint. Fabrice rijdt voor wat hij waard is, maar ook hier verliezen we helaas nog wat plaatsen. Waar mijn stint erg lang was, had Fabrice gek genoeg al heel snel, en eigenlijk veel te snel een lege tank. Al na 1 uur en 45 minuten moet hij binnenkomen om dat zijn tank leeg is. Dit levert een probleem op met de strategie. Het is niet te hopen dat Tristan hetzelfde probleem heeft omdat we dan waarschijnlijk een extra pitstop moeten maken en dus weer plaatsen verliezen.
De 3e stint word gereden door mijn teammaat Tristan. Het doel is nu om alles uit de auto te halen en dus zo hard te rijden als hij kan. Dit kan omdat we in het begin van de race relatief “rustig aan” hebben gedaan. Van p14 lukt het hem om ons terug de wedstrijd in te rijden. Zijn rondetijden zijn goed en soms zelfs de snelste op dat moment. Het is de bedoeling dat Tristan 3uur in totaal rijdt.
Omdat er nog 3 uur en 45 gereden moet worden en een rijder maximaal 3 uur achter elkaar mag rijden moeten we dus toch nog een extra stop maken. In eerste instantie is dit een korte laatste stint. Omdat ook Tristan al vroeg, eigenlijk ook te vroeg, een lege tank heeft, moet ik de laatste stint rijden van 2 uur rijden en niet van 30 minuten zoals vooraf gepland. Gezien de korte stints van mijn teamgenoten voelt dát als een onmogelijke opgave.
Ik ren snel naar de caravan om nog wat te drinken en deed snel mijn racekleding aan. Als ik instap voor de laatste stint liggen we inmiddels weer in de top 10, p9. Nog geen uitzicht op het podium, maar als we het verloop van de race bekijken is een top 5 klassering prachtig. Mijn opdracht is dus best lastig, én hard rijden om plaatsen goed te maken én zuinig rijden om het einde van de race te halen zonder nóg een pitstop te maken om kans te houden op een goede klassering.
Ik begin mijn stint goed, maar na 5 rondes krijg ik erg last van hoofdpijn. Ondanks dat wil ik per se een goed resultaat halen. Voor mijzelf, maar ook voor het team. We hebben er allemaal hard voor gewerkt. Negeren dus. In eerste instantie trappen voor wat ik waard ben en snelle rondetijden neerzetten, plaatsen goed maken. Als we richting de p5 komen en het einde van de wedstrijd, zie ik dan andere moeten stoppen voor extra brandstof of soms voor nieuwe banden.
Dit samen met een paar mooie inhaalacties brengen mij al snel en verrassend naar een 3e plaats. Met nog en uur te gaan heb ik veel overleg met Jo, onze teambaas. Waar liggen wij in de wedstrijd, welke plek heeft de auto met nummer X. Moet ik vechten, kan ik hem laten gaan, kan ik nog een plek winnen, kan ik nog een plek verliezen of zijn we veilig en kan ik maximaal brandstof sparen?
Ik ben vastberaden en ik zal hoe dan ook alles geven. Uiteindelijk heb ik de finish gehaald zonder extra stop, door zeker het laatste uur heel erg zuinig te rijden. Als de race 1 ronde langer zou duren, dan hebben we de finish zeker niet gehaald door een tekort aan brandstof …… Zo perfect waren we uitgekomen met de brandstof. De gok is het waard. Waar andere nog een late extra stop hebben gemaakt, is dat voor ons niet nodig en dat maken we het verschil!…P3! Een mooi podium als begin van een mooi seizoen. Op naar Assen!
Wil je meer foto’s zien van deze race, klik dan hier
