Het seizoen gaat weer van start, ik mag weer karten!! Donderdag middag vertrokken we vroeg richting Genk en rond 16.30 uur kwamen we aan. Het was rustig en we konden dus een prima plek uitzoeken. Tentje bouwen en lekker een hapje eten. Nog even de dag van morgen doorpraten en naar bed.
Vrijdag ochtend 10 uur konden we de training beginnen. Omdat we afgelopen dinsdag de motor hadden opgehaald van zijn revisie wat het eerst zaak deze rustig in te rijden. De eerste drie sessies duurde lang, laag in de toeren maakt dat het erg lang duurt voordat het rondje gereden is. Rond de middag was het dan zover en kon ik eindelijk op het gas. De kart voelde eigenlijk direct goed aan. We hadden een extra motor mee en dus was het nu zaak om te zien welk van de 2 de snellere was. De rest van de dag verliep goed, ik was sneller als ik ooit was geweest op deze baan en dat gaf vertrouwen voor zaterdag. Door het inrijden wel wat nuttige trainingstijd verloren, maar dat mocht de pret niet drukken. Nu alles schoonmaken, controleren en klaarzetten voor de volgende dag en lekker naar bed.
Zaterdag:
Ook nu weer vroeg uit de veren. De dag van de inschrijving en de keuring. Een formaliteit, maar goed, alles moet toch maar kloppen. Gelukkig werd de kart goed gekeurd.
In tegenstelling tot vrijdag moesten we ons nu aan het schema van de organisatie houden. We startte met 2 korte sessies van 13 minuten om na de middag te beginnen aan de voorbereiding voor de kwalificatie en wedstrijden. Op vrijdag hadden we besloten welke motor we zouden gebruiken voor de wedstrijd, dus deze werd op de kart geplaatst. Ook de banden werden vervangen, een pakket om er eens lekker voor te gaan zitten. Helaas wilde het niet goed lukken. Daar waar de snelheid vrijdag prima voor elkaar was, wilde deze nu totaal niet. Aan het einde van de dag zat de frustratie er goed in. Waar ik er vrijdag goed bij zat, leek de afstand nu onoverbrugbaar. Waar zat het hem in, wat ging er mis. Na een moment van bezinning en overleg besloot ik hoe ik de zondag wilde aanvallen. Er was dus nog flink wat werk te verzetten. Alles werd onder de loep genomen. Van de banden, de motor tot de uitlijning, alles moest goed zijn.
Zondag:
De dag begon anders dan gewend. Afgelopen jaar werden er naast een training, kwalificatie 3 wedstrijden gereden. M.i.v. dit jaar start de dag met 2 warm-up sessies gevolgd door de kwalificatie en 2 wedstrijden, een pre-finale en de finale.
De warm-up sessies waren nog niet om naar huis te schrijven, deze sessies rijd je nog op de banden van zaterdag en aangezien het zaterdag niet zo lekker liep, was het nu geen verrassing. Toch had ik hoop dat de kwalificatie beter zou gaan.
Kwalificatie:
Voorzien van vers rubber, dus nieuwe banden, ging ik direct na het eerste signaal de baan op. Eerst even rustig de banden op temperatuur laten komen om vervolgens volle bak gas te geven op zoek naar de perfecte ronde. Ik voelde direct dat de wegligging veel beter was en dat ik harder en beter door de bochten ging als eerder. Ik wist inmiddels dat de andere rijders diep in de 54 zouden rijden en ik dit nog niet voor elkaar had gekregen. Ik moest dus een superronde rijden om de aansluiting te krijgen. Mijn snelste ronde was 54.810 en dat was een dik persoonlijk record. Met nog een aantal verbeterpunten op naar de pre-finale.
Pre-finale:
Ik moest als laatste starten, p14. Het gat was niet groot naar de plaatsen tot p10, maar ik moest hier zeker nog 0,3 seconde per ronde voor goedmaken. Ondanks de goede tijd in de kwalificatie was de verwachting niet al te hoog gespannen. Gewoon zelf maximaal knallen en genieten. De start verliep goed, geen aanrijdingen en iedereen kwam goed door de eerste bocht. Waar ik zoals verwacht snel achterop zou raken, kon ik aanhaken en zelfs knokken om een plaats. Gedurende de race heb ik diverse keren de 13e plaats in handen gehad, maar verloor deze ook weer. In de voorlaatste ronde reed ik voor de tribune net verkeerd door de kuil en klapte ik op de rand van mijn stoel. Die deed zeer en leverde helaas een stel gekneusde ribben. Bij het vallen van de vlag kwam ik als 14e over de streep, maar doordat iemand zijn bumper had geklikt was ik toch p13. Waarbij opmerkelijk was dat ik binnen de 10 seconde van p1 was gefinisht en dat mijn rondetijden heel erg constant waren. Mijn snelste ronde in deze race was 0,9 seconde sneller als welke eerder gereden race op deze baan dan ooit! Heel positief. Op naar de finale race.
De finale:
Met een stel gekneusde ribben en een hoop adrenaline was ik er klaar voor! Ook nu verliep de start goed. Ik kwam er goed door en ook nu kon ik, beter nog dan in de eerste race, aanvallen. Waar het in de pre-finale even duurde voordat ik kon aansluiten zat ik er nu bovenop. Helaas verloor ik de aansluiting met de groep na de tweede aanval en werd het een wedstrijd met z’n tweeën. Omdat het verschil zo klein was kon ik niet anders als druk zetten op de bumper rijden en hopen dat hij een fout zou maken. De bocht voor de Europalaan maakte ik nog een prachtige uitremactie van ver, maar kon ik hem niet achter mij houden. De laatste ronde kon ik niet anders als volgen. P14 onder de vlag door. Laatste, maar met een goed gevoel. Het gat naar voren was er, maar niet heel groot. Wel blijkt ook nu het belang van het hebben van nieuwe banden voor de beslissende training op zaterdag.
Op naar de volgende wedstrijd, ik heb er zin in!
voor meer foto’s klikt u hier!
