Het is weer zover, we mogen weer, de 24 uur van Portimão! 24 uur lang in de Portugese hitte met 34 teams, vertegenwoordigd uit 5 landen. Portugal, Engeland, Ierland, Nederland en België. Na het succes van 2021 is iedereen enorm gemotiveerd om weer te gaan strijden voor de overwinning. Maar eerst wacht ons nog een behoorlijke reis. 2500 kilometer van thuis naar Het circuit met een tussenstop in België.
Dinsdagavond start onze reis, samen met Koen en mijn vader vertrekken we richting België om de bus met materiaal op te halen. Het plan is om in de nacht te rijden en zo te voorkomen dat we in de drukte belanden. De eerste nacht rijden we tot de Franse Pyreneeën om de tweede nacht door te rijden tot Portimão. ’s Ochtends rond half 5 komen we daar aan en zetten we de bus vlak aan het strand op een parkeerplaats om nog een paar uurtjes te slapen. Enigszins gebroken komen we aan bij het hotel. Helaas is onze hotelkamer nog niet klaar, maar dat mocht de pret niet drukken. Het weer is geweldig en we besluiten om lekker bij het zwembad te relaxen. We hebben de hele dag voor onszelf. Eenmaal op onze kamer gekomen, ploffen we in bed voor een welverdiend tukkie.
In de avond rijden we naar de stad Portimão om lekker te eten en om boodschappen te doen. De dag zit erop, ons licht gaat uit. Op vrijdag druppelen de andere teamleden binnen en hebben we het plan opgepakt om te gaan karten. Op het sportpark is een prachtige kartbaan waar we met zijn alle even helemaal los gaan. Regelen, track limits, nooit van gehoord. Gewoon ff lol met elkaar, super!
Aan het einde van de middag vertrekken we naar het circuit. Laden we de bus uit en richten we de pitbox in. De auto’s zijn met een vrachtwagen naar het circuit gebracht en staan inmiddels bij de box. Als alles uitgepakt is, gaan we met z’n alle uit eten. Nog even ontspannen en genieten voordat de race begint.
Zaterdag:
De wekker gaat vroeg, nog even tijd voor een ontbijtje om vervolgens om rond half negen op het circuit te zijn. Als eerste is de briefing waar zoals altijd aandacht wordt gegeven aan de regels omtrent vlaggen, de safetycar, algehele veiligheid en pit stops. Er is een verplicht aantal pitstops; 5 stops van 6 minuten en 10 stops van 2 minuten, én een rijder moet minimaal 60 minuten en maximaal 95 minuten aaneengesloten rijden. In de praktijk zal het erop neerkomen dat we per rijder uitgaan van een stint van ongeveer 85 a 90 minuten voordat hij naar binnen wordt geroepen. Tenminste, dat is de verwachting. Omdat de temperatuur kan oplopen tot 39 graden buiten en in de auto wel tot tussen de 50 en 60 graden, hopen we dat dit lukt om die tijd vol te houden.
Kwalificatie 1 en 2:
De voorbereiding start met 2 kwalificatiesessies waarbij de snelste tijd uiteraard goed is voor de pole position. Vooraf maken we een plan en verdelen we de tijd die ieder rijdt. We zijn aanwezig met 2 auto’s en elke auto wordt vertegenwoordigd door 4 rijders. Normaal rijden we met 3 rijders, maar bij een 24 uursrace, en zeker met deze temperaturen, is het eigenlijk noodzakelijk om met 4 rijders te rijden. De buitentemperatuur is 39 graden en in de auto kan de temperatuur wel oplopen tot 50 a 60 graden. Zaak om goed te drinken en vaker te wisselen.
Tijdens de 1e kwalificatie start Tristan en zal ik niet rijden. Zo geven we Mathias en Fabrice extra tijd om de baan te leren kennen en om in het ritme te komen. Al snel heeft Tristan de snelste tijd gereden en aan het einde van de 1e kwalificatie is dit ook de snelste tijd van de sessie. Tijdens de 2e kwalificatie start ik en rijdt Tristan niet. Mijn eerste opdracht is het meten van de tijd die nodig is om de pitstraat in en uit te rijden om tijdens de wedstrijden de pitstop zo goed mogelijk uit te mikken en het snelst weer de baan op te kunnen.
Als dit erop zit heb ik ongeveer 3 rondjes om even lekke gas te geven. In mijn 2e ronde zet ik mijn snelste tijd neer. Aan het einde van de sessie is ook deze tijd het snelste van de 2e kwalificatie. Dat betekend dus dat we Pole Position hebben gepakt voor de race, super! Onze andere auto, de 271, heeft het ook goed gedaan, zij starten als 2e. Een heel mooi begin voor het team.
Nu is het zaak om de auto’s goed na te lopen. Remmen, remschijven en banden worden vervangen voor nieuwe en de auto wordt in zijn geheel nog een keer nagelopen. De communicatie wordt ingebouwd, hier en daar wordt nog een poetslap over de auto’s gehaald en ze staan klaar voor de wedstrijd.
Samen met de coureurs wordt de verdeling van de stints besproken. Tristan zal de start voor zijn rekening nemen, Fabrice rijdt als 2e, ik als 3e en Mathias neemt de 4e stint. We zijn er helemaal klaar voor als we worden opgeroepen om naar de startopstelling te gaan om onze positie in te nemen. Voor de wedstrijd wordt stilgestaan bij het overlijden van Paulo Alves. Hij is van groot belang geweest als partner van Motor Sponsor en deze Portugese cup. Indrukwekkend.
Race:
Het is 15.30 uur en de race gaat van start. Tristan start de 1e stint en komt heel goed weg. Samen met onze andere auto, de 271, rijden ze langzaam weg van de rest. Yentl zit achter het stuur van de andere auto en hij kan Tristan erg goed volgen. Vanwege een safetycar rijden we niet helemaal zover weg als gedacht, maar rijden we wel ruim aan de leiding. Als Fabrice instapt, houdt hij deze voorsprong goed vast met een heel steady stint. Als ik aan de beurt bent, rijden we nog steeds op P1.
We moeten niet vergeten dat we een heel lange race voor de boeg hebben. Het is dus niet alleen zaak om snelle rondetijden te rijden, maar om ook verstandig te rijden. Banden en remmen sparen en niet het uiterste van de auto vragen. Langzaam vordert de race en rijden we de avond in. De temperatuur daalt en de rondetijden worden daarmee steeds sneller.
Na 4 uur rijden is er bij de andere auto een probleem. De remmen zijn “weg” en de auto komt binnen. In de pitbox blijkt dat het probleem heel groot is en het duurt lang om het probleem op te lossen. De complete remklauw is defect en moet vervangen worden. Het duurt even en we verliezen een behoorlijk aantal plekken, maar het lukt om de race te hervatten. Gelukkig!
Ook bij onze auto zijn er problemen met de remmen. Gelukkig blijkt hier alleen de blokken versleten en kunnen we dit binnen de tijd van de 6 minuten pitstop oplossen door de blokken te vervangen. We staan wel voor een raadsel.. laten we hopen dat dit zich niet blijft voordoen. Normaal kunnen we ongeveer 8 a 10 uur rijden op een set remblokken en het is dus heel vreemd dat deze nu na 5 uur als compleet weg zijn. Met deze ingreep is ook het spel van de pitstopstrategie begonnen. Doordat de teams allemaal verschillend omgaan met de 6 minuten stop, zal de komende racetijd onduidelijk zijn wie nou echt op de 1e plaats rijd.
Na 207 rondjes is er helaas weer problemen bij de andere auto. Omdat de remmen eerder enorm heet zijn geworden, is er nu een probleem opgetreden met het wiellager en de aandrijfas. De reparatie neemt veel tijd in beslag. Er wordt hard gewerkt om de auto te repareren. Als dit is gelukt, blijkt bij de 1e ronde dat er toch nog iets niet in orde is. Er zit een vibratie in de auto en deze komt komt weer binnen. Opnieuw wordt er hard gewerkt aan de auto. Uiteindelijk, na ruim 4 uur sleutelen, én proberen, én sleutelen, én proberen is de auto klaar om weer permanent mee te doen aan de wedstrijd. Gelukkig blijkt de auto nu goed. Inmiddels teruggezakt tot de laatste plaats, lukt het wel om weer heel competitieve rijden te rijden. Nog 9 uur te gaan, vol gas!
Alles lijkt verder op rolletjes te lopen, we liggen p1 met een ruime voorspong op de nummer 2. Behalve de hogere slijtage aan de remmen zijn er geen problemen, tot de schrik ons oom de keel slaat. Tristan meldt zich op de boordradio. De versnellingsbak blijft steken in de 3e versnelling, hij komt binnen. Dit lijkt einde race. Na de pech met de andere auto kan dit er ook nog wel bij… NIET!
Bij binnenkomst houden we ons aan de gebruikelijke routine, we doen een normale pitstop. Rijder eruit, auto aftanken en achteruit de pitbox in. De remmen worden vervangen en de linker voorband wordt vervangen. Ondertussen wordt er gekeken wat er aan de hand is met de bak. Als de auto op steuntjes is gezet, met de motor uit, werkt alles naar behoren. We besluiten de koppelingskabel te stellen in de hoop dat dit helpt.
Fabrice stapt in voor zijn laatste stint als de auto niet wil starten. Vol van de adrenaline duwen we hem aan en dat lukt! Als hij de baan op komt, blijkt al snel dat hij kan schakelen. Hij rijdt een heel sterke stint met hele snelle tijden. Het ziet er goed uit. Helaas, gedurende zijn stint wordt de koppeling steeds slechter, maar het lukt hem gelukkig wel om zijn stint goed af te maken. Als hij binnenkomt, is het mijn beurt. Ook nu voeren we een normale pitstop uit en wordt ook ik de baan weer op geduwd.
De koppeling is nu volledig kapot. Ergens baal ik enorm, maar er zit niks anders op dan te schakelen zonder koppeling. We zullen zien waar het schip strand! Gelukkig heb ik thuis, in mijn eigen auto, vaak geoefend om te schakelen zonder koppeling. Oefening baart kunst zeggen ze, en dat blijkt nu! De eerste rondjes is het even zoeken, maar dan lukt het mij om heel competitieve rondetijden te rijden.
De spanning is enorm bij het team. Hoe zuur is het, dat als je zo goed in de wedstrijd ligt, de koppeling het begeeft. Toch blijf ik erg kalm en hoe meer ik in mijn ritme kom, hoe sneller mijn rondetijden worden. Ondanks dat de koppeling ons in de steek laat, verlies ik slechts 1 a 2 seconde per ronde en weet ik zo nog uit te lopen op de concurrentie. Als mijn stint tot het einde komt, ben ik helemaal gesloopt. Dit is de zwaarste stint die ik ooit gereden heb. Nu is het de beurt aan Mathias om de auto naar de finish te rijden.
Bij binnenkomst stap ik uit en gaat het team tanken. Ik overleg met Mathias en vertel in het kort hoe schakelen zonder koppeling werkt. Hij heeft dit nog nooit gedaan en dan is het niet verstandig om het in deze stress situatie te gaan proberen. We spreken af dat hij de auto in zijn 3e versnelling zet en dat we hem de baan weer op duwen. Rijden in zijn 3e versnelling is op 2 stukken van de baan na, best mogelijk, maar verre van ideaal. Als het lukt om de finish te halen, is dat geweldig. We hebben een behoorlijke voorsprong, dus als het ook nog lukt om overall de winst te pakken, is dat mega!
Anderhalf uur, wordt een uur, wordt een half uur…. We liggen nog steeds op p1. Er wordt druk gerekend hoeveel tijd wel mogen verliezen… Maar er worden ook vingers gekruist dat we de finish gaan halen. De rondetijden worden steeds iets langzamer en die van onze achtervolgers steeds sneller. Met nog 15 minuten te gaan liggen we nog steeds op p1. Uiteindelijk worden we 1 ronde voor het einde ingehaald en komen we overall als 2e, en in onze klasse als 1e over de finish. 24 uur onder zware omstandigheden. Als de auto over de finish komt, staan we met het hele team aan de pit muur. Met een extreem gevoel van vreugde juichen we de auto binnen. Ook als de andere auto van het team binnenkomt is de vreugde groot. Dan niet vanwege de positie, maar wel vanwege de prestatie die door het team is geleverd!
De race duurde 518 rondes en de hele race was het stuivertje wisselen met de Portugese auto met nummer 2. Wij hebben 348 rondes aan de leiding gereden en van de 24 snelste rondetijden van de wedstrijd, waren er 22 van ons. Na 24 uur races was het verschil op de finish 4,364 seconde op de overall winnaar, het scheelde niks.
Ik ben erg trots op onze prestatie en ik kijk nu al uit naar de volgende 24h race, op het circuit van Spa!
Voor meer foto’s van dit prachtige race avontuur klik je hier!
