Er daar gingen we weer, op naar Kerpen, op naar de historische baan waar de Schumachers, waar ook Vettel, Hamilton en vele andere F1 coureurs van deze tijd vele meters hebben gereden. Ook de baan waar jaarlijks de Ciao Thomas memorial race werd verreden. Een historische baan die zal verdwijnen. De reden heeft te maken met de 
locatie van de baan. De omgeving zit namelijk vol met kool en ligt in een gebied waar het energiebedrijf RWE wil uitbreiden. Kortom een bijzonder weekend op een bijzondere baan.
Bij aankomst donderdag middag hebben we de caravan op de camping geplaatst, RK Karting was al aanwezig en had beneden in de paddock al een plek uitgezocht. Een mooie plek vlakbij de toegang tot de baan, weer super geregeld. Het was rustig op de baan, enkele rijders waren al bezig met hun voorbereiding, voor ons gold dat we nog even moesten wachten tot vrijdag.
Vrijdag:
Om half tien mochten we starten met trainen. Net als elke vrijdag was het zaak om lekker de rondjes te rijden om de baan weer helemaal eigen te maken. Er zitten best een aantal uitdagende bochten in de baan waar je veel tijd kunt winnen of verliezen! Ik startte op de banden die we ook gebruikt hadden bij de training in april, maar al snel bleken deze het beste gehad te hebben. Ook was het verschil in snelheid behoorlijk t.o.v. andere rijders. ’S Middags
verwisselde we deze band voor de D5 waar ook de wedstrijd op gereden moet worden. Met veel meer grip was ik in deze blij en het verschil met de andere rijders werd snel weer kleiner. Omdat we al een keer hadden getraind voelde ik me snel prettig in mijn kart. Tijdens de training van de vorige keer had ik veel last van mijn heupen, nu bleek dit de gesp van mijn pak te zijn. Met een stukje vulling aan de binnenkant van mijn pak was dit opgelost en kon ik pijnvrij rijden. Het lukte niet om de dag helemaal uit te rijden. Ik kreeg aan het einde van de middag erg veel last van hoofdpijn, dusdanig dat ik zijn bed in dook. Na een 
flinke “powernap” was ik weer van zijn hoofdpijn af, konden we (laat) eten. De kart was schoon, nagelopen en alles weer in de bus geladen zodat we zaterdag meteen konden starten. Op naar zaterdag!
gedurende de dag kwamen er steeds meer teams en werden tenten opgebouwd. De teams van GKS en Pex racing hadden inmiddels hun tent opgebouwd en het is best indrukwekkend als je tegen dit soort tenten aankijkt. Vooral als er als logo vermeld wordt “World Champion Engines by Jos Verstappen”
Zaterdag:
De eerste vrije training lieten we schieten zodat wij ons rustig konden inschrijven, de 2e training waren we van de partij, helaas gooide de ketting roet in het eten omdat deze van het tandwiel schoot. Geen schade gelukkig, maar wel weer een training gemist. De 3e vrije training ging wel goed, qua tijd maar m.b.t. de afstelling wilde ik nog het e.e.a. aanpassen. De rest van de trainingen verliepen eigenlijk super, er was door de dag heen overleg met Ruud en René liep langs de baan bij diverse bochten. Met de aanwijzingen van René Bosman kon ik goed uit de voeten.
De laatste 20 minuten sessie was uiteindelijk de snelste en ook die afstelling vond ik het beste. Inmiddels was het tijd voor de technische keuring en konden de wedstrijdbanden worden opgehaald. Na de laatste trainingssessie was het tijd om de kart klaar te maken voor zondag, de wedstrijd. Inmiddels had ik visite gekregen van mijn oom Dennis en tante Alie. Zij waren met de Camper en bleven om naar mijn wedstrijd te kijken. Dit was natuurlijk top! ’s Avonds na het eten dook ik met Bas Jansen nog even de caravan in om op de PlayStation te gamen en ging papa met Dennis en Alie een rondje wandelen op zoek naar een geocache. Later ging ik zelf nog even buitenspelen met Dennis, echt lache. Nu was het mooi tijd, hup naar bed en zondag fris weer op!
Zondag:
De dag begon een beetje rommelig, er was zaterdag een discussie over wat nu de juiste tandwielafstelling zou zijn. Waar we normaal vasthouden aan de snelste afstelling van zaterdag, sloeg de twijfel een beetje toe en sloegen we aan het veranderen. Het zou de eerste wedstrijd worden met dit nieuwe chassis en het vertrouwen dat goed goed genoeg is, was er nog niet helemaal. Dit zou bepalend zijn voor het verloop van de dag, helaas. Tijdens de eerste vrije training kwam ik erachter dat de verandering aan de tandwielen niet goed was. Ik kwam in mijn begrenzer en kon dus niet volg gas houden op het rechte stuk. Toch zat ik er niet ver vanaf! Een ander tandwiel dus voor de kwalificatie.
Kwalificatie:
Met nieuwe banden aan de start van de kwalificatie had ik veel grip, misschien wel te veel. De baan was in ieder geval veranderd qua grip, de temperatuur was hoger en het was lastig om “lekkere” rondjes te rijden. Het was even wennen aan het rijden met nieuwe banden. Omdat ik vanwege budget met gebruikte banden train zijn de eerste rondjes altijd even zoeken. Toch vond ik uiteindelijk mijn ritme en kon ik uiteindelijk in mijn laatste rondje mijn snelste ronde rijden. Hiermee was ik 11e en 2 duizendste sneller dan Kay, wat mij tevreden stemde. Het gat naar voren was niet groot, dus het zou zo maar een spannende race kunnen worden.
Race 1:
De start was oké, ik kon goed meekomen alleen kreeg ik in de 2e ronde een flinke ros van een rijder die zich achter mij flink verremde en mij dus samen met hem rechtdoor zette door met een groot gat naar me voorligger. De afstelling van de kart was niet goed met de nieuwe banden. De temperatuur in combinatie met de grip leek het dat ik vast lag geplakt aan het asfalt. Ik had echt moeite om de kart de bocht door te krijgen, het was echt worstelen. Ik kon dus ook niet de rondetijden rijden die ik in de trainingen en quali wel reed. Balen. Het was een saaie race, ik was niet tevreden en ik was blij dat de race voorbij was. We moesten dus nog het e.e.a. doen voor race 2. Ik eindigde uiteindelijk als 10e. Enige positieve was dat ik wel constante rondetijden had gereden, pfff op naar race 2!
Race 2:
Meteen na de race overleggen wat de oorzaak zou kunnen zijn en hoe we de kart meer “los” konden krijgen. Met een aanpassing aan de voorkant van de kart en een kleine aanpassing aan de bandenspanning moest het probleem van race 1 opgelost zijn..
Ik mocht al 10e starten, maar ik kon deze plek niet vasthouden bij de start. Ik verloor op het eerste rechte stuk 2 plekken en reed laatste. Na ditzelfde rechte stuk van rondje 1 kreeg ik weer een plek terug omdat een ander van de baan schoof. Al snel kwam ik erachter dat ook nu de afstelling van de kart niet oké was. Ik kon mij er niet mee vinden. Het hele veld reed langzamer dan race 1 en het gat naar de kop was veel minder groot dan in de vorige race. Maar ik had geen aansluiting voor mij en kon dus niet echt aanvallen. Wel moest ik verdedigen om mijn plek te houden en dit lukte. Ik finishte als 11e en was weer niet tevreden. Ik had wel weer constante rondetijden neergezet en reed in mijn voorlaatste ronde mijn snelste ronde, maar het voelde niet goed. Toch maar weer overleggen en kijken of we een betere race 3 neer kunnen zetten.
Race 3:
Net als in de voorgaande races aanpassingen gedaan aan de afstelling. Na lang overleg en wikken en wegen besloten om de afstelling van zaterdagmiddag te gebruiken. De baan was nu wel anders en de temperatuur duidelijk hoger, maar dit was ook geen doen.
Ik mocht als 11e starten en kwam bij de start goed weg, ik kon mijn plek behouden maar helaas niet aansluiten bij mijn voorganger. Het duurde even maar naar een rondje of 3 merkte ik dat dit de afstelling was waarna ik op zoek was. Ik had een gaatje naar voren, maar voelde dat ik elke ronde lekkerder in mijn kart zat. De tijden die ik reed waren goed en in honderdste gelijk. Erg constant! Langzaam reed ik het gat dicht naar Kay en kon ik zelfs aansluiten. Inhalen was echter lastig omdat ik aan het einde van het rechte stuk niet dicht genoeg bij zat om aan te vallen. Achter mij sloot Victor aan en werd het nog spannend, het lukte mij niet om Kay te passeren en omdat ik werd aangevallen werd dat gat weer groter. Ik rondje 16 verloor ik mijn plek en reed ik laatste maar gebrand om die plek weer terug te pakken ging ik weer in de aanval. Ik kon echter geen plek vinden waar ik hem kon passeren en bij het aanremmen van het rechte stuk verdedigde hij mij goed. Het moest dus in de bochten achterop het circuit gebeuren. Ik sloot aan tot op zijn bumper en besloot iets later te remmen dan normaal, gaf hem een heel klein setje en zo kwam er ruimte om mijn plek terug te pakken. Dit gaf wel een kik, nog een paar snelle bochten waar inhalen onmogelijk was en ik besloot deze race met een 11e plek en een wedstrijd met strijd. Ook het dag resultaat was een 11e plaats. Ik was blij met de 3e race, de snelheid en het gevoel was nu een stuk beter en er was een mogelijkheid om te knokken. Het was uiteindelijk een moeilijke race dag waar we wel een hoop lessen hebben geleerd, tijd om de boel in te pakken.
Na het eten en een koude douche ben ik nog even met Dennis op de fiets gestapt om het dorp manheim te bekijken. We hadden gehoord dat er uiteindelijk nog maar 1 geregistreerde bewoonster woont. Natuurlijk wilde we even kijken hoe zo’n verlaten dorp eruit ziet. Nou het bleek een spookstad, wat is dat een rare gewaarwording. Nog even stiekem naar binnen geweest bij een openstaande deur, leuke filmpjes en mooie foto’s gemaakt. Als afsluiting een mooi avontuur.
Nog 1 nachtje slapen en dan terug naar huis, de volgende race is pas 23 september op het mooie en mijn favoriete Spa-Francorchamps! pfff heel lang wachten. Hopen dat ik voor die tijd nog ergens een wedstrijd kan rijden!
